Arte modernoaren ildo analitikoa : figurak eta ikonoak / Filiberto Menna ; itzultzailea, Maite Lopetegi Campano

Ref. bibliogr.

Filiberto Menna-ren «Arte modernoaren ildo analitikoa», kritika historiko-artistiko garaikideko dokumentu nagusien artean sar daitekeela uste dugu. Izan ere, testu honen egokitasun eta bizitasuna adierazten dute, lehenbiziz argitaratu zenean liburuak sortu zituen, eta egun sortzen dituen, berba, gogoeta eta eztabaidek.

Liburuaren helburua ideia, gauzatze eta arte-lanaren arteko harremanen azterketa sistematikoa da: kritikoarentzat zein artistarentzat gai nagusi gertatzen da hori, artearen jarduera eta arte hori berari buruzko gogoeta etengabe elkarrekin doazen urteetan, aldi berean arte-lanak, gero eta maizago, ikerketa linguistiko izatearen balio abstraktu eta konbentzionala barneratzearekin batera bere esangura espresibo edo errepresentatiboak galtzera jotzen duen bitartean.

Ezaugarri honexek bereizten ditu, Mennak dioenez, benetako arte «modernoa» eta soilik «kronologikoki garaikidea» den artea, eta kritikoari ikerketa historiko hutsaren metodoa uztera behartzen dio, artearen lengoaiara estrukturalismoaren ikuspegiaz inguratzea nagusi bihurtzen duen ikerketaren esparruaren formalizazio desberdin baten alde.
Mennak Modernitate hori gure garaiko mugimendu artistikoetan (hala nola, Narrative Art, Art-Language eta arte kontzeptualean) irakurri eta aztertzen du baina, aldi berean, egite garaikide hauen aurrekari historiko handietan ere: Albers eta Moholy-Nagy-n, neoplastizismo eta suprematismoan, hiperrealismo eta Magritte-n eta, areago, Duchamp, Boccioni, kubismo eta Seurat eta Cézanne-ren lanetan; horrela sortzen baita «arte modernoaren ildo analitikoa».